Çoculuğumu istiyorum,
Ben yine çocuk olmak istiyorum,
Bana çocukluğumu verin,
Yalvarıyorum...

Artık renkli rüyalar göremiyorum,
Büyüdün diyorlar; acılarımda büyüdü.
Büyüdün diyorlar; ayrılıklarımda büyüdü.
Büyüdün diyorlar; korkularımda büyüdü.
Büyüdün diyorlar; yalnızlığımda büyüdü.

Peki bunlar için mi büyü diyordunuz?
Büyüde kendini kurtar diyordunuz,
Kimden kurtaracagım kendimi?
Ya da neyden?

Bir masalmış çocukluğumuz,
Horozlu şekerim yapışmış ayaklarıma,
Şekerli leblebilerim hep ceplerimde,
Maytaplar patlıyor bazı geceler rüyalarımda,
Erik agaçları hep cömertte,
Pek tadı yok dalmadıkca...

Artık çocuklar çanak çömlekte oynamıyor,
Çoğu adını bile bilmiyor,
Bisiklete binmek bile sıradanlaşmış,
Tonbik taş oynardık grup grup,
Taş üstüne taş koyardık,
Ortada kuyu yolmasa da sinir bozardık,
Top devirmesin taşları diye,
Ama devrilirdi çoğu zaman,
kaçışırdık köşe bucak
Vurulmayana kadar,
taşları dizerdik,
çığlık çığlığa...

ip sallardık;
’’Uçak uçak iki kanatlı
İçindeki Kızlar elma yanaklı
Erkeklere gelince maymun suratlı’’
diyene kadar atlardık.

cız vardı birde demi yaa,
3 taş yada cam parçasıyla
tebşirimiz olmasada otlarla cizerdik betonlara,
kim kurnazsa şite;
cıızzzzz!...

Tabi torneti unutmamak gerek,
Yani kaykay diyor şimdileri.
Ama biz cakardık tekerleklerini,
Pardon tahtaya tornetleri.
Bulsak bir yokuş, hadi kay aşağıya...

Şimdi büyüdüm,
Büyüttü oyunlar bizi,
ilk onlar terk etti,
Arada karşılaşsamda sokak aralarında
Bakışırız uzun uzun,
Ne o eskisi gibi görünüyor nede ben...

Büyü diyordunuz,
işte büyüdüm.
Mutlu musunuz peki?
Büyüdüm, herşeyin sadece terk ettiğini öğrendim....
Büyüdüm, ömrün tadının çocukluk olduğunu öğrendim...
Ben büyüdüm, ARTIK ÇOCUK OLAMAYACAĞIMI ÖĞRENDİM..