Önce sustum....
Sonra da birikmişlerimi kustum
En ılık anların tam ortasına

Dağ gibi büyümüştü
Yangın yerinden daha beterki yüreğimin içi

Özlem bir yandan
Hasret diğer yandan dökülüyordu
Her satırda eriyordu gerçekleri
Aşkın her hali rehin almıştı duyguları
Açlık vardı....
Doyumsuz mevsimlerin
Tadı kalmamış akşamların
Sihiri sarmıştı an’ları.

Yurdumun( yüreğimin) bir köşesinde kalmıştın.
Karanlık geceler gözlerini
Islak sokakların sıcaklığı yüreğini andırıyordu
Rüzgar ise sessizce getir götür işlerini yapıyordu
Uyanmadan uyuyordum sadece

Sana büyümeye çalışırken küçülüyordum oysa
Her defasında
Her gün biraz daha
Ve biraz daha....

Derken artık şaşırmıyorum
Sen kokan dalgalarla , sen bakan bulutları mesken kıldım
Ve artık korkmuyorum
Düşlerimden de gidemezsin ya.

“Seni sevmenin bedeli
Sensiz yaşamakmışya ey sevgili”
Yıllarca yalnız kalacağımı bilsem
Yine de seni severdim bugün gibi
Yarın da aynı hiç bir şey değişmedi.

06/07/2009
17;17
eMİNE