1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1948
Okunma
Hayat hep mücadele etmeyi öğretiyor,
Kimine sürekli gülüyor,
Kimisine acı tarafını gösteriyor
Yani kimseye eşit davran mıyor.
Bazıları bu acılarla mücadele ediyor,
Bazıları hayatın acımasız yüzüne boyun eğiyor.
En kötüsü de bir tek insan yardım etmiyor
Acılarını paylaşmıyor...
Akşamları aç yatan çocuklar mı suçlu ?
Onları bu yaşama alıştıran hayat mı ?
Soğuk geceler de titreyen elleri mi kesmeli ?
Kör olası yağmuru durdurmak mı ?
Anne ve babaları mı bunlardan sorumlu ?
Onların bile başa çıkamadığı yoksulluk mu ?
Duvarı çatlak gece konduyu mu yıkmalı ?
Onlara yardım eli uzanmayan yürekleri mi ?
Hayallerini mi yıkmalı o ufacık yavruların ?
Umut mu olmalı yarınlarına ?
Ekmek için ağlayan gözlerine çubuk mu sokmalı ?
Sıcak bir kucak açıp göğüslemek mi hepsini ?
İLKSEN BAKIR
Cevap Yaz