bir televizyon vızırtısı..
başucumda rengi karalıktan kurtulmayan bir telefon
yetmeyen üzüntüme ve bitmeyen
damlalar dolusu gözyaşıyla
arıyorum satırlarımda seni
ve yaşanmayı bekleyen acı başlangıçları...

bir bekleyiş, kalemimden dökülenler
bir aşk, yaşamış olduğumuz, fakat şu sıralar unuttuğumuz
bir hayal belki, hala bekliyor olmamız
ya da bir umut, başlangıçları hayllerde aramamız
bir yürek be sevgili
bekleyen ve isteyen seni
aşkla, hayallerle, umutlarla...

ve sayısız gecelerin gelmeyen sabahlarına dek
yine bir bekleyiş...

vazgeçtim hayallerden ve umutlardan
avutmaktan yüreğimi
bilsin o da herkesin bildiği gerçeği
sevmedi, sevmiyor ve sevmeyecek
sahibin olan bedeni...


su damlasında bile onu görsün varsın gözler
kapatırım gözümü olur biter
varsın kulaklar heryerde onun sesini duysun
tıkarım kulaklarımı geçer
dudaklarım onun adını hecelesin isterse durmadan
susarım ölümüne dert değil
kapatırım gerekirse tüm duyularımı
ama;
yüreğin gözü kulağı dudağı yokki
durdurayım yada susturayım
yok çare aşka, bu yürek bende oldukça
anlasana;
ne senin ne de benim gücüm yeter
bu yüreği durdurmaya...