Bir ayrılığın iki ayrı resmi,
Hiç tek çizememiş kalemi.
Birinde sevmenin pişmanlığı,
Birinde sevilmenin hükümranlığı.
Silmek isterdim izi kalmadan,
Ama yapamam ki,
Resim kimindi ben unuttum…

Varla yok arası bir sevginin kapısında,
Razıyken bir dilenci olmaya,
Yağmaya tutuldum ansızca,
Kilit vurup gönül kapısına,
Lal olmak isterdim,
Ama yapamam ki,
Şiirler yazan kimdi ben unuttum…

Sen bu kapıda sanki köle…
Özgürlük talebini alıp dikkate,
Sadakatimi ayaklarından çözmeye,
Koşarak gelip karanlık mahsenine,
Zalim olmak isterdim,
Ama yapamam ki,
Zulüm neydi ben unuttum…

Sevgine güneşi şahit tutuşuna,
Yıldızlarla hasret yazışına,
Şarkılarda aşk söyleyişine,
Zor bu ayrılık dayanamam deyişine,
Sağır olmak isterdim,
Ama yapamam ki,
Yalancı kimdi ben unuttum…

Aramızdaki yolları hudut bilip,
Kapısında birde nöbet tutup,
Sağına soluna ayrılık otu ekip,
Çaresiz ayrılmalıyız deyişine,
Çocuk gibi ağlamak isterdim.
Ama yapamam ki,
Bir türlü büyümeyen kimdi ben unuttum…

Kalbime senin için bir mezar kazıp,
En sevdiğin gülleri etrafına ekip,
Kendisiyle davalıydı hep,
Çok sevildi öldü yazıp,
İyi insandı demek isterdim,
Ama yapamam ki,
Sen kimdin ben unuttum…

Dur şimdi hatırladım,
Sen benim bananemdin…