Bahar kelebekleri misali
Uçuşurdu eteklerin,saçların
Titrerdi dudakların,atlas tenin
Biraz mutluluk;rüzgardı belki?
Asılı kalırdı yanağında gözyaşların
Bahar kokardın buram buram
Sen bahardın
Benim son baharım

Şimdilerde sahipsiz bir uğultu
Çınlıyor kulaklarım da
Toz toprak havalanmış
Kasvet kokuyor her yer
Çöpcü süpürgesinde
Hışır hışır sarı yapraklar
Yalnızlığın silüeti geziyor
Çıplak ağaçlar arasında

Sürüyerek atıyorum ayaklarımı
Elimde ıslak sigaram
Sızlıyor dudaklarımdan sıyrılırken
Anonim ayrılık nakaratları
Bulutlar sağnak ağlıyor
Hançer yağmur taneleri
İsa’nın çivileri misali
Deliyor bedenimi ruhumu

Yokluğunu mırıldanırken
Bedenimin iskelesi çökmüş
Damarlarımdan kan
Gözlerimden can çekiliyor
Alem tarumar ben harab
Sana gelen yollarda

Son bir adım kaldı belki
Ezelden ebede son yürüyüş belki
Sensizliğin sonsuzluğuna varmak için
Toprağa dikilmiş gözlerim
Bu son sesleniş
Bu son nefesim
Gelsene artık,diyor dilim
Gelsene sonbahar kokulu sevgilim

Sen bahardın
Benim son baharım
Sonbahar kokulu sevgilim!!

C.Saip YÜCE
18/04-04/05/2008 İZMİT