2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
884
Okunma
o kasabaya döndüğünde
mevsim güzdür
üzüm göz
raf aralarında kalan
eşiklerde düş
gül’dür gül
şehirler alır onu benden
denize kıyısı olan
başka şehirler
köpekler gibi pişman
ben onlardan
kaçarken
o kasabaya döndüğünde
elinde kitaplar kalır
sarı sayfalı
kelimelerinde savruk
cinnet geçirmiş
bir ömür
içlerinde kimler yok
kimler var
hiç
sonsuzluk dediğin
nedametin
ey yar
bir fani gibi şimdi onurla
yüzünü toprağına
dön
5.0
100% (3)
Cevap Yaz