)(-)(-)(-LORELEİ-((6))-)(-)(-)(

Bu nasıl bir sestir gel haydi dayan
Sineleri delen yürek dağlayan
Schaffhausen’inde ise düşer çağlayan
Loralay’dır bur/da her gün ağlayan

Bu güzel vadide yıllar öncesi
Güzeller güzeli Loralay vardı
Bağlar arasında al gelincikler
Onları severek şarkı söylerdi
Derken efendim günlerden bir gün
Birini gördü yol kenarında
Baktı ona doğru genç delikanlı
Hani utangaçtı biraz da mahcup

Gördü Lorelei’yi Maximilian
Dayan deli yürek gel haydi dayan
Günlerden Perşembe mevsim bahardı
İşte bu sevda ki vadiyi sardı
Bir idi birleşti bu iki yürek
Birlikte ağlayıp birlik gülerek

Dere kenarında kokar naneler
Koyunun ardında bir kuzu meler
Ren’in girdabında bir sevda döner
İşte o Lorelay hergün ağlayan

İki sevdalı her gün buluştu
El,ele göz göze Ren ile coştu
Mağaralar vardı kayalıklarda
Bir oyuktan girip kaybolurlardı
Günler,aylar geçti böyle vadide
Görülmemiş bir aşk böyle nadide

Göz yaşı sel oldu karıştı Ren’e
Lanetler okudu ağlatan güne
Böylesi acıya dayanmaz sine
O güzel Loralay her gün ağlayan

Üzüm bağlarında güzel Lorelay
Şarkılar söylüyor neş’e içinde
Carolingian Hanadanlığından
Prens Andrea o sesi duydu
Atını durdurdu ses’e vuruldu
İşte aradığım kız bu diyordu
Kader ağlarını örüyor böyle
Yüksekçe tepeden Ren’e bakarak

Aradan geçiyor günler geceler
Bir sevda dudakta adın heceler
Sessiz çığlıkları duyanlar varmış
Lorelay ağlarmış bir çok geceler
Yine acı,acı çalıyor siren
Böylesi sevdaya ağlamaz mı Ren

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz