4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1525
Okunma
Çiğ yağmış omuzlarında geceyi bağışlayan kadınım,
Ne kadar kolay sandık geleceği değiştirmeyi,
Bilemedik doğanın yasalarını,
Göremedik nasır tutmuş yürekleri,
Direndik,
Direndik bütün benliğimizle,
Bir umut dedik; çocuklarımızın ışıldayan gözleri için,
Gülüşleriydi bizi in’imizden çıkaran,
Başaramadım kadınım,
Şimdi ağlıyorum; başucumda kitaplarım,
Ağlıyorum işte; haykırışlarım dağılıyor matemimde,
Üşüyorum,
Üşüyorum yalnızlığımda,
Bir ben,
Bir ben yine birinci tekil şahıs,
Çoğlamadım yokluğunda,
GEL!
Yalvarıyorum GEL...
Cevap Yaz