Tanrıya yakarıyor, sokak çocukları için,
Aciz bir kul, biraz sitemli, biraz alaylı!
“Değiştir alnının kara yazısını,
Onlar suçsuz, onlar melek” diyerek:
“Aç, susuz, üşümesin sokakta çocuklar”

Beğenmiyor kendi kurduğu düzeni!
Suçu atıyor üzerinden. Suçluyor yazıyı yazanı
Bilincinde değil, eline verilen kudretin
Yazar alnına kara yazıyı kendi eliyle insan!
Bilmiyor, tutsa elini nasıl ısınacak yüreği

Büyüm senen Aciz kulun, suçu sende buluyor!
Büyüklüğünü göstermesini istiyor senden Tanrım!
İsyanı sokak çocuklarının kara alın yazısınaymış!
Haksız da değil; kendi namına istediği bir şey yok!
Değiştirmeni istiyor kara yazılarını çocukların

Görmezlikten mi geliyorsun Tanrım!..
Farkında değil Aciz, özündeki kabiliyetin
Ama tercihi küçülmektir, isyan edip istiyor
Aklınca, küçük düşürmek; kaderi kötü yazanı!
Kendi sanki sütten çıkmış ak kaşık; sevmez insanı

Ne kötü alın yazısı kalacak, gülecek kaderi
İstese, bir el uzatsa, değişecek dünyası çocuğun
Ama senden bekliyor; göster hikmetini Tanrım!
Aczini yaratan düşünceyi kaldır aklından; ya da
Değiştir, değiştir dünyasını da anlasın Aciz kulun
İnsanı sevmeyi, ya da kaç bucak olduğunu Dünyanın

Metin Soydeveli

05.05.2007 İzmir