Ömür biterken eriyip gidiyor aşk!
En uzak ufuklarda soluk bir ışık

Buz kesen geceleri yakardık, anadan üryan
Şimdilerde aynı yorgan altında üşümüş yüreklerimizle
buz kesiyor elimiz ayağımız

Su sızmazdı bir zamanlar aramızdan
Şimdilerde yatağın bir yanı hep boş
Sığamaz olduk iki ölçü yataklara
Kat kat çamaşırlar üzerimizde

Göz göze gelmeye sakınır olduk
Ayırdık ayıracağız, odalarımızı
Dünyaları batırdığım gözlerin nerde
Sözlerin batar oldu, sinelerin yerine

Bir içim su olduğunu hayatın
Geceyi süsleyen yıldızların da
Birer birer kaydığının farkına varmaktır

Güneşin de üşüdüğünü, iliklerine kadar
Yağmurların da ıslandığını gözlerden
Duyumsamaktır ayrılığın ayak seslerini
Sararan güllerin yüzünden

Sonsuz saltanat değildir yaşamak
Anlamaktır, sararan yaprakların dilinden

Metin Soydeveli