yok yok ddedirten cinsten manidardı şiir insanın kendi yaptıklarını eleveren ve kendine yaptığını bulan ve sunancinsten güzel anlatım.....................................saygılar
tebrikler

Öğren artık yüzmesini gözyaşında boğulmadan
Kıyısı yok limanı yok, tutunacak bir dalın yok
Nefes alman mümkün değil kara bulut dağılmadan
Böyle kırık kanatlarla uçup gidecek halin yok.

Dünya döner sen dönersin gittiğin yer belli değil
Durdurmaya gücün de yok, ineceğin durak da yok
Sayıp durma acıları otuz değil, elli değil
Herkes bilmiş, herkes usta, senin gibi çırak da yok.

Ne bu aşktan kaçabildin ne de bir gün güldü yüzün
Dağ delecek Ferhat da yok, çöl aşacak Mecnun da yok
Yenilgiyi kabullendin, benliğini sardı hüzün
Derman diye Lokman da yok, mal verecek Karun da yok.

Onca insan içinde sen yalnızlığı çağırırsın
Tırtıl gibi üzerine öreceğin ağın da yok
Kendi zindanında hapis feryat edip bağırırsın
Boşa geçip gitti ömrün yaşayacak çağın da yok.

Ne diyeyim sana gönül ben de geldim ya peşinden
Sen çaresiz ben çaresiz söyleyecek sözüm de yok,
Medet umma hiç kimseden, ana, bacı, kardeşinden
Kuruttuğun bağlarında bir salkımcık üzüm de yok.


Güzel bir felsefe çalışması,yürekten kutlarım şaiiiri.Kalemin daim yüreğin sevgiyle coşsun.