Gece karanlık ve umutsuz,
Derin dalgalı denizler,
Ve hayat acımasızca eser buralarda,
Güneşin doğduğunu gören gözlerin varlığı,
Madalyonun diğer yüzünde çaresizce donmuş yürekler,


Kışı, yazın yaşarsın bu diyarlar da,
Umutsuzca tutunarak yalnızlığına,
Yarının bugünden daha güzel olacağını düşünerek çaresizce kalbinde,
Aşkın yaşandığı gül bahçelerinde ayrılığı yaşayarak,


Nehirler tersine akar bu diyarlar da,
Başkasının güneşiyle soğuğu, bir başkasının ayıyla sıcağı hisseder kimileri,
Sevmek için yaratılmış yüreklerde nefretin yuva kurduğunu görür insanın gözleri,
Akmayı bile unutur insanın gözyaşları bu resmin çaresizliğinde,


Çaresizliğin yağmuru yağar o beyaz bulutlardan bu diyarlara,
Ölüme rağmen yaşamaya, ihanete rağmen aşka tutunur insan umutsuzca,
Gözyaşından denizlerde yüzdürür hayallerini,
Bilse de batacaklarını , acımasız fırtınalarda...