Gözümü yumduğumda olur mu sabah
Ucu gözükür mü güneşin…
Şiir gözlerin aklıma gelirse geceler
Uyuyabilir miyim derin bir nefes çekip
Zaman duruyor sanki gidişinle
Ayrılık durduruyor saatleri
Gittiğin vakitte…
Sensizlikertesi gününde bekliyorum seni..

Güneşin olmadığı bir sabah gibiyim…
Ellerim üşüyor sensizlikten..
Bırakıp gitmek istiyorum bazı geceler
İçimde ki seni ve sensizliği…
Ama olmuyor..ne yapsam-nerelere gitsem
Bavulumun bir köşesinde seni buluyor gözlerim
Sensizlikerteleri bırakmıyor peşimi…

Oysa tertemiz beyaz kağıtlara yazılan
Umutlarımız vardı içinde –bizi-barındıran
Ne oldu bilmiyorum…
Asla bitmez denilen yeminler-unutuldu birer birer
Eski mektuplar boynunu büktü
Sen gittin..gün soldu odamda
Pencerem sensizlikertesini gösterdi artık bana

Sessiz hıçkırıklarım oldu
Ağladım ,gecenin omuzlarında seni anlatırken

-Bitti artık- dedim her gözümü açtığımda güne
Ama her başlangıç yine seni getirdi bana
Her şeyde biraz sen var oldun …ıssız sokaklarımda
Ve alıştım sensizlikertelerine sen ve sonrasına
Nedensiz bir fırtınada kaybettiğim yarınlarda
Yoklukta var olmaya alıştım sonunda…