Ne eskisi gibi geçiyor zaman
Ne bir tutam su var yeryüzünde
Eşsiz güzelliğin çıkmıyor aklımdan
Umut çiçeği besliyorum göremesem de
Tutamasam da rahat bir gün görmek haram
Attığım tüm adımlar nefes darlığıyla birleşiyor

Güllerle bezeli narin yüzünü hayal ederim
Hep rüyalarım mektup misali taşır satırları
Günlüklerine istanbul’u seçmiştim yaşadığım
Günler geliyor aklıma ikinci neşem din benim
Zarif ince duyguların eseri gösterişili
Hayal alemi geniştir ben yine aynı kabın
İçin de usanmaz serseri

İster kabulü seçersin istersen hayırla
Gündelikçileri içersin bu beden yalnız senin
Al hadi ne beklersin şık elbiseler değil
Belki üstümde kiler duygularımla oynama
Temiz bir yürek var sonun da hem de acı
Çekmemiş şimdiler de yoğun bakımda


Islak kaldırımlar da yürüyorum bu yolu
Çokça seçerim bilirsin seni hatırlatır
Her adımda toprağın kokusunu çarpar
Yüz rengin yüzün rüyalarım da ikinci
Kez olsa da kalbim senin ister dağıt
İstersen acı bil ki bu beden sensiz
Her gün ölü



İbrahim KANDAMAR
07.01.2006