Alplerden inerim soğuktur suyum
Lorelei gördüm ben değişti huyum
Almanya’da kollarımı açarım
Mosel,Main ile Neckar olur akarım
Cuhur vadisinden geçerim şimdi
Konstanz gölüne de düşerim şimdi
Basel’e doğru tırmanıp çıktım
Schaffhausen de çağlayan olup da düştüm
Aare nehriyle birleşiyorum
Çılgın akıyorum gürleşiyorum
Yukarı Ren derler burada bana
Almanya ile İsviçre’ye sınırım

Kara Ormanlarla Voj dağları arası
Bu vadiler yüreğimin yarası
önce neckar ile buluşur Ren’im
Mainz’de Main nehri/yle karışan benim
İşte gövdem Orta Ren’dir burası
Yürek burda atar Lorelei’m diye
Bir vadiki derinleşir taşlaşır
Şarkılarım kayalarda sesleşir
Ağlar imiş Ren’im hep için,için
Loreley kayalığı deniyor niçin

Koblenz vadisinde üzüm bağları
Moselle nehri’yle geçti dağları
Moselle nehri’de karıştı Ren’e
Köln’den geçiyorken bakmıştı düne
Düseldorf da Ruhr Bölgesin sularım
Sonra gidip Hollanda’ya dalarım
Aşağı Ren derler burada bana
Kuzey Denizinde şimdi ayağım

Anlatır Lüzumsuz böyle ahvali
İşte bu Ren Lorelei’ne sevdalı
Batı Avrupa’ya böyle kuruldum
Rotterdam’a geldim aktım duruldum
Bir güzelin sevdasına vuruldum
Alman Şair Heinric Heine diyor ki:

"Bir yandan altın tarakla saçın tarıyor
Diğer yandan şarkısını söylüyor
Şarkının cana can katan,alıp götüren
Bir ahengi var ki dayanılmıyor"

Şimdi kayalıklarda sarışın güzel
Şarkılar söylüyor özel mi özel
Nolur aşkımıza değmesin gazel
İşte böyle yosun gözlüm Ren’im ben
Ben Ren’im de deniz kızı Lorelei sen

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz