Yalan dünya güldürmez oyalar yaşam boyu
Sonbahara girince solduğunu anlarsın
Teklemeye başlarsın çekilir damar suyu
El ayaktan düşünce dolduğunu anlarsın.

Tutuşmadan kor olur odun içten yanınca
Garip bir hüzün çöker gençliğini anınca
Yaş dökerek bir dostun tabutun sırtlanınca
Herkes gibi ölümlü olduğunu anlarsın.

İçten içe kemirir bedene düşen kurtlar
Göç vurdu mu gurbete virane kalır yurtlar
Kaf dağının ardında don tutarsa umutlar
Yaşamdan ne isteyip bulduğunu anlarsın

Yüreğiyle konuşur gönüller sözleşince
Ovaları sel basar vadiler düzleşince
Hayallere dalarak aynayla yüzleşince
Tarak geçmez saçını yolduğunu anlarsın

Yıldızlar saat sayar vuslata erişince
Titremeye başlarsın dert ve hüzün deşince
Hücreler iflas edip damarlar sertleşince
Mor menekşe misali solduğunu anlarsın

Vicdanının sesini sorgula kuldan önce
Edindiğin mirasın faydası var mı sence
Makberine sokulup tahtayla örtülünce
Sadık dostun bağrında kaldığını anlarsın.

Amel sayfan güçlenir bir yara sardığında
Yürek kiri pak olur sevgiyle kardığında
Gönül ehli meclise izzetle vardığında
Bir deryanın içine daldığını anlarsın.

Saplantılar dağ olur bağlı kalırsan dünde
Aydınlık lütuf sana şafaktan doğan günde
Alın teri dökerek sofrana serdiğinde
Mutluluğun tadını aldığını anlarsın.

Geceler cellât olur uykular kaçtığında
Anlamlaşır gözyaşın mehtapta saçtığında
Ser verdiğin cananın rahmete uçtuğunda
Tek başına çaresiz kaldığını anlarsın

Canlı organ bırakmaz virüsler bulaşınca
Bu cihanda konuksun yaş sekseni aşınca
Evlatların horlayıp sevenler kaçışınca
Bu dünyada ölmeden öldüğünü anlarsın

OZANMERDAN gülersin efkârdan geri dönsen
Teneşir paklar derler sevda dalına binsen
Boş geçirmez yaşamı derince bir düşünsen
Ömürden her dakika çaldığını anlarsın.

OZANMERDAN/ALİ BİLECEN/31/07/2009