Vücudum şehrinde afetler oldu
Balyozla kırılan taşlara döndüm
Viran oldu bağım güllerim soldu
Toprağa gömülen başlara döndüm

Fırtınalar bu gün yaman esiyor
Ciğerimi bıçak gibi kesiyor
Şu gönlümde kaderine küsüyor
Hırsından yıkılmış kaşlara döndüm

Taşıyamaz oldu dizlerim beni
Vücudum hastadır soldurdum teni
Genç yaşta çürüttüm ben bu bedeni
Gözlerden süzülen yaşlara döndüm

Köprüleri yıkan sele uğradım
Ağaçları söken yele uğradım
Bülbülü ötmeyen güle uğradım
Yârini kaybetmiş eşlere döndüm

Gelen hışımlardan dereler coştu
Gönül yağmurlardan doluya koştu
Tuttuğum dalların hepsi de boştu
Yerlerde sürünen peşlere döndüm

Karardı gözlerim ışığım söndü
Yıkıldı köşklerim enkaza döndü
Bülbülün yerine baykuşlar kondu
Baharı gelmeyen kışlara döndüm

Bu sene temmuz da en kötü aydı
Akan göz yaşımdan zeminim kaydı
Vücudum dertleri her yana yaydı
Ağızda çürüyen dişlere döndüm

Dikili ağacım söküldü benim
Varlığım elimden döküldü benim
Genç yaşımda belim büküldü benim
Özü doğrulmayan döşlere döndüm

Millerin altında kaldı ektiğim
Dile gelse bir gün onca çektiğim
Söyler miydi acep nasıl çöktüğüm
Uyandığım korkunç düşlere döndüm

Gönül deryasında dalgalar durmaz
Kırıldı sallarım limana varmaz
Huzurum kalmadı Zeki uydurmaz
Yuvası yıkılmış kuşlara döndüm

Zeki Tombul