Sen bilmezsin.

Her gece aynı saatte ay ışığına,
Anlatırım seni.
Solgun ışıkta can bulur gözlerin,
Özlerim sesini.

Sen bilmezsin.

Yastığa koyduğumda başımı,
Boşluğa uzatırım ellerimi.
Gözyaşımla yıkanan yüzüme yapışır saçlarım,
Çok derinlerden kanar acının rengi.

Sen bilmezsin,

Unuttum sanırsın belki.
Ben her gece aynı saatlerde,
Daha bir yakın olurum sana,
Aradaki uzaklığa inat.
Pembe şafakları umut edemem belki,
Hayalini canlı tutmaktır savaşım/ ve,
Geceye ulaşır hep şafağım.

Sen bilmezsin.

Sana ulaşmadan ,
Bana geri döner sesim.
Ağır gelir aşklar gönlüme,
Zoruma gider adı sen olmayan sevgiler.

Sen bilmezsin.

Vadesi dolan bu aşka sığınırken hala ben,
Utanmam kan revan sevgimden,
Bir yanımı sende unutmuşluğumdan.

Gece çöktü,
Gönlüme gün doğdu yine.
Sen doğdun ayın yanı başında geceye.
Sen bilmezsin belki,
Özlenmektesin uzak şehirlerde,
Gece ve ay eşliğinde.

Ayşe YÖRÜK
01.05.2007 İST.