Koynumda yalancı bir bebek ile uyanıyorum.
Ne hayatın yorgunluğu umrumda,
Nede ağlayan gözlerim.
Küçük odamın penceresinden bakıyorum hayata,
Umut peşinde koşan insanlar.
Ve benim, bir hayalim bile yok bu hayatta.
Güne başlarken yorgun ve sessiz.
Yalancı bir bebek var koynumda,
Menfaat peşinde koşan insanlar ardımda,
Kaderimin verdiği,
Arsız ve sahte gülüş.
Ve benim, bir hayalim bile yok bu hayatta.
Koynumda; yalancı bir bebek ile uyanıyorum.
Her günüm aynı,
Yorgun ve bitkin.
İsyanlarda bu yürek.
Artık ne gerçek gülüş var yüzümde,
Nede gerçek bir bakış.
Umut peşinde koşan insanlar karşımda.
Hepsinde tatlı bir telaş.
Ve benim bir hayalim bile yok bu hayatta.
Koynumda yalancı bir bebek ile uyanıyorum.
Sessiz ve mutsuz,
Yalancı bir bebeğe sarılmış ağlıyorum.
Neyin teselli edeceğini bilmeden.
Sevilmediğim ve yaşayamadığım hayatta,
Peşimden koşan insanlara bakıyorum.
Hepsi menfaat peşinde,
Sahte gülüşüme kanmış insanlar var.
Ve benim, bir hayalim bile yok bu hayatta,
Koynumda yalancı bir bebek ile uyanıyorum.
Yine sil baştan desem hayata,
Boş biliyorum.
Kaderim buna izin vermeyecek.
Ölene kadar benimle yaşayacak.
Sahte gülüş mutsuz yürek,
Ve yalancı bir bebek .