YAZIK OLDU

Hasretinin güneşe, kör baktığı zamanda
Kapkaranlık dünyanda, gözlerin olmadım mı?
Yetim kalan feryadın, can yaktığı zamanda
Tüm kalbimle severek, özlerin olmadım mı?

Viran olan bahçende, güller kuruduğunda
Yüreğin ahu zardan, inlediği her anda
Sevdalar vurgun yerken, damarında ki kanda
Mutluluk yollarında, izlerin olmadım mı?

Herkes bahar yaşarken, sürgün yemiş halini
Aşka kasem ettikçe, isyankâr celalini
Gel gir gönül dünyama, diyerek vebalini
Yükleyerek sırtıma, nazların olmadım mı?

Düştüğün karanlığı, bulduysam neresinden
Kalbinden siyahları, sildim her karesinden
Yaşamı unuttuğun, ölüm arifesinden
Döndürüp mutluluğa, özlerin olmadım mı?

Ağaçlar sürgün yerken, sarı yaprağa düşüp
Sonbahar vadisinde, güzler toprağa düşüp
Nağmeler inliyorken, teller mızrağa düşüp
Dermansız kaldığın gün, dizlerin olmadım mı?

Haydi, git güle, güle, sevdayı yok ederken
Ardına bakmadan git, canıma tak ederken
Ben çoktan çektirdiğin, cezayı hak ederken
Yinede gözlerinde sözlerin olmadım mı?

Muzaffer TEKBIYIK