Ne sandın...
Ürkekliğimin sevgisizlikten doğduğunu mu?
Gözlerine bakamayan gözlerimin;
İsteksiz olduğunu mu?
İçimde ağlamaktan yorulan duyguları,
Hiç yok mu sandın?
Yetersiz mi sandın?
Yoksa bir anlık heves mi..
Söylesene..
Konuşsana benimle..
Susma!
Bana gerçekleri söyle!
Anlattığın hiçbir şey sen değildi
Hiçbir tanesinin hayatında yeri yoktu!
Olmak istediğin kişiydi bağırışların..
Hiç olmadığın kişiye öfkelerindi;
Kızgınlıkların..
Hadi söyle!
Evet ben değildim de
Yalandım zaten de
Ve şimdi hiç iyi değilim de..
Söylesene..
Susma!
Bırak artık bu sahte güç oyunlarını
Ağlamayı unutan yüreğini mutlu et.
Biraz da onun için yaşa!
Bilmiyorsun ki sen;
Onun nefesi sevgi,
Onun yemeği güven,
Onun suyu aşk..
Ama doğru ya;
Onu da küstürdün di mi?
Herkes gibi onun da gitmesini sağladın di mi?
Biliyorum;
Yalnızsın..
İşte şimdi hiç olmadığın kadar çaresizsin..
Sana sunulanları haketmek için ne yaptın?
Ne yaptın da böyle bir sevgiyle doldurdun yüreğimi?
Anlattıkların değilmiş nedeni,
Anladım..
Aslında yaşamayan birineymiş sevgim.
Senin bile daha tanımadığın birine
Hapsettiğin o güçsüz güzelliğe..
İçinde öldürdüğün birine..
Ne kadar da inanmışım;
Yok yere..
Evet biliyorum;
Söylediklerimin hepsi yanlış di mi?
Hadi başla yine kendini kandırmaya
Olmak istediğin kişiyi anlatmaya..
Ama bu sefer;
Boş bir odaya
Ve soğuk yastıklara..


_YgS_