Geçiyordu..
Bize kalan yırtmak, koparmaktı yapraklarını zamanın
umursuyormuyduk, umrumuzdamıydı hayat..
gelmek, gitmek, gün, gece, çiçek, iş, aş, su..
akıp gidiyordu işte..
yaşıyorduk.. öylesine..
evimize, masamıza, tabağımıza tek rakamlar hakim olmuştu..
ateşimiz sönmüş, son perdeyi çekmiştik gözlerimize, umutlarımıza..
gülmeler yarım, ağlamalar yarım..

bitecek bu yarım hayat diyorduk..
çalacak bir gün beklediğimiz zil..
çıkacağız hayatımızın baharına..
sevineceğiz doyasıya, belki ağlayacağız hıçkıra hıçkıra..
güldük mü içimiz gülecek, tad alıp şükredeceğiz..
çakmak çakmak olacaktı gözlerimiz..
hayal bu ya..
yarımdı işte bir yanımız, en can yakan yanımız..
bu yaşamın, bu yanlızlığın, bu yarım kalmışlığın..

O’ydu adı..

hepimizde olan, bir o ..
çıkarsak dedik alfabeden, kelimeler eksik kaldı..
hayatımıza engel tek harfti..
ne O’nla, ne O’nsuz..
yaşayamadık..

Ya siz..
siz yaşadınız mı..?