36
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1898
Okunma

DAVACIYDI
Ayrılıklar bir kâbustu sanki
Sıkıştırıyordu
Azap alın yazısıydı
Gülerken güller acardı gözlerinde
Şimdi kan ağlıyordu kalbi
Pek bir şeyden zevk almıyordu
Karanlıktı içi zifiri karanlık
Ayrılık karabasan gibi
Sıkıştırıyordu kalbini
Başkaları gibi olsun istiyordu
Gülen, ağlayan, seven
Her şeyi herkesle paylaşan
Hâlbuki o
Kimseyle paylaşmazdı derdini
Kendinden davacıydı
Işıklı gecelerin yıldızları bile
Sönüktü hatta yoktu
Mehtap ruhuna işlemiyordu
Ayrılık vardı kapısında
ayrılıklara davacıydı
Hüzün vardı kalbinde
Açamadığı kalbinin
Hüzün saçan yalnızlıklarına
Davacıydı.
Gülay Somer Birkl
Çığlığın adımları s/92