İki kişiydiler
İki büyük İnsan
Biri kadın
Biri erkek
Hiç durmadan
Ürettiler
Canlı İnsan
Maneviyatlarından
Türettiler
Malzemeden hiç çalmadan
Sonra
Yanık türkülerin
Ovasına bıraktılar
Acı ağıt yaktı
Yeni ürüyenler
Çam sakızlarıyla gevişlenip
Genişledikce salonlar
İrkildiler
Yaşama dair
Her şeyi
Zamansız öğrenerek
İki kişiydiler
Kadınla erkek
Kadın iç yüzü
Erkek dış yüzüydü
Koca şehrin
Kadın tanıdık
Erkek yabancı
Kadın şekil
Erkek şemal
Bir arada yaşayan
Müsvetteydiler
Onlar karaltdıkca hayatı
Üretim İflas etti
Koca salonda
Birer birer vuruldu
Üreyenler..
Ve
Başladı kaçış

Ölen yaşarken
Öldüren ceset
Son nefeslerinde karşılaştılar
Hepsi dİrildi
ama salon bomboştu
Ne kadın
Ne erkek
Ne candan hasılatları
Artık yoktu
Arada aralayan kapıyı
Bir kişi kalmıştı
O ben değilim