Söyle sevgili bir daha olur mu?

Sence bu kalp bir daha vurur mu?

Gırtlağıma düğümlenir kelimeler...
Utanır çıkamaz ağzımdan,
Sana “Aşkım” diyen dilim tutulur,
Diyemez…
Kimseye…

Sen hiçbir zaman kimse olmadın ki…

Sen hep sendin,
Sen hep sendin ama benimdin,
Sen herşeydin bende,
Sen sendin ama ben gibi…

Sensiz ben olamam ki…

Nasıl olur?! ...
Nasıl bedenim kalbimi sensiz taşır?! ...

Ağırlaşır nefesim, kalp atışlarım…
Nabzım yavaşlar daralır damarlarım,
Kanım koyulaşır, git gide yavaşlar akamaz,
Ben sensiz ölü bir bedenden başka ne olabilirim ki…

Senle yaşamışım,
Bundan gayri sensiz bir hayata alışabilir miyim?

Sensiz bir hayatın verdiği acıyla başa çıkabilir miyim?

Alışamam! ...

Başa çıkamam! ...

Ben sana alıştım çünkü…

Ben senin simana alıştım,
Ben senin tenine alıştım,
Ben senin sesine alıştım,
Ben senin kokuna alıştım,
Ben senin sevgine alıştım…

Ben senle “Aşk” a,
Ben senle tarifsiz mutluluğa alıştım…

Şimdi nasıl yalnız olabilirim?!

Yalnız! ...

Sensiz! ...

Önüme ölümü getir koy onu seçeyim,
Sensizliği değil! …

Ya da öldür beni öyle git,
Kalbimden vur da öyle git…

Elini “Aşk”a bulayıp da git,
“Aşk”ın bende kalmasın AŞKIM! ...

Çek tetiği…

HADİ! ...

Senin “Aşk”ınla akan kanı dök yerlere…

Artık yerlere lâiktir bu kan! …

Madem ki sen bu “Aşk” da yoksan…

...

AŞKIM…

…

BENİ BIRAKMA N’OLUR!...

...

...

A.AHMET ŞENGÜL

19.07.09.

Dipnot: ALLAH’A ŞÜKÜRLER OLSUN ki, AŞKIM ile aramızda hiç bir sorun yok...Evet bu şiiri yine AŞKIMa yazdım.Fakat onu kaybedecek olsam neler hissederdim bunu düşünerek yazdım.İNŞALLAH ÖLENE DEK BİRBİRİMİZİ SEVİP HİÇ AYRILMAYIZ!...VE EL ELE ÖLÜRÜZ!...