Canandan habersizdim, cehlimden bilmezdim aşkı,

Erenlerin dergâhında anılmazdım, bir hiçtim:

O mekânda nice canlar içti bade-i aşkı;

Ben de o Hak dostlarının, cem’inde bade içtim.


Hançer gibi saplandı hep yüreğime nice dil;

Sinemin yarasından yıllar var kendimden geçtim.

Bilirim zülfüne nice canlar verdi ehl-i dil:

Ben de o dilberin uğruna canımdan vazgeçtim.


Namımı silip, ruhumu sevdası sardı heyhat!

Ateşi derdime derman bilip, su gibi içtim;

Lütfeyle hüsnünü hep, olsa da bende kabahat…

Onmaz derdimdi hicranın, zira sensiz bir hiçtim.

Hasan DEMİRCİ