Ömrümüzün son adresi belli de…, kalbimizin son adresi de belli oldu böylece..

En nihayetinde kiracıyız her iki yerde de, ev sahibini memnun edebilir miyiz?
şimdiden bilinmez ve inşallah…demek kalır bize.

kalp akıl ve beden aynı yolda yürümez
biri bir diğerini çekiştirir durur en doğrusu en güzeli benim diye..
insan severken bile savaş verir nefsiyle..,

Yar açmış gönlünü buyur etmiş inanç ve sevgiyle..
bize de yarenlik etmek kalır hakkı ile ,
becerebiliriz beceremeyiz Allah bilir
teşekkürler gönül evindeki bu son misafirliğe.



Yangınım..

Dedin ki yaklaşma yanarsın!

Ben sana yandığımda
Sağır yürek lal dillerim vardı

Yandım ki ne yandım! kor olduğumda
Aşkına feryad-ı figan yürek
Hasrete bülbül kesilen dillerim kaldı.

Dedin ki gönül kabemin tek gülü!

Ben sana yandığımda
Kabe bilmeyen gülü görmeyen gözlerim vardı.

Yandım ki ne yandım! Kor olduğumda
Yanık gül kokulu sevdana baygın
Gönlü kabeyi tavaftan yorgun
O güzel cemaline vurgun kör gözlerim kaldı.

"KÜN!.."