Çıkıp mesken etsem karlı dağları,
İzimi sürüp de gelen olmasa.
Bağrımı buz etse deli rüzgârı,
Aklımı, fikrimi çelen olmasa.

Ayağımda çarık elimde asa.
Heybem omuzumda içinde tasa.
Mateme bürünüp, düşersem yasa,
Akan gözyaşımı silen olmasa.

Saklansam karanlık gecelerine,
Yaslansam en kuytu köşelerine,
Türküler söylerken yücelerine,
Sesime karşılık veren olmasa.

Kuşlar uçmaz, kervan geçmez o yerde,
Rastlamasam, ne namerde, ne merde.
Bin cefalar çekip, düşsem de derde,
Beni benden başka, bilen olmasa.

Bir dağdan bir dağa kuş gibi gitsem,
Bütün hayvanlara dost olup gütsem,
Dillerini bilip hasbıhal etsem,
Aramızı açıp giren olmasa.

Her türlü şamata, kirden ırakça,
Buralarda hudut çizilmez aşka.
Her halime nazır Rabbimden başka,
Hiçbir ahvalimi gören olmasa.

Başına efkârlar sardı saralı,
Böyle bir özlemde gönül maralı,
Diyor ki; dağlarda ölsen yaralı,
Sırrın sende kalsa, eren olmasa.

10.04.1997……….Mustafa YARALI