.
-(-FİRUZE-ARDA-ADSIZ-TUNA VE SUNA-)-

Ülkelerden birinde erkek çocuklara isim, âd vermezlermiş.Çocuk büyüyüp delikanlı bir yiğit olduğunda yaptığı kahramanlıklardan dolayı halk ona bir isim verirmiş.Başka bir Ülkede yaşayan mert,yiğit bir delikanlı Tuna boylarında gezerken çok güzel bir kız görmüş.Kız o kadar güzelmiş ki delikanlı bir görüşte aşık olmuş.Kendi Ülkesinden ayrılıp,komşu Ülke topraklarına ava gidiyorum diye sık, sık giden genç’i ailesi takip ettirmiş.
Delikanlı’nın Tuna boylarında bir kalede yaşayan bir kızı görmeye gittiğini gören ailesi Bu işin çok tehlikeli olduğunu oğullarına anlatmaya çalışmışlar ama nafile.Delikanlı güzel kızdan vazgeçmiyor.Ailesi ve delikanlı düşüyor yollara,Tuna kenarındaki kalede yaşayan güzel kızı istiyorlar.Kızın Adı Firuze

Kale’nin bilgeleri toplanıyor ve Delikanlıya adın nedir diyorlar.Adım ARDA diyor genç delikanlı.Bilgelerden en yaşlı olanı bak yiğidim bu adı sana anne ve baban vermiştir.Bizim töremize göre yiğit namı ile anılır.Eğer Firuze’yi istiyorsan halk sana bir isim verecek o isimle O “ad”ile bize geleceksin.Genç Arda teretdütsüz tüm şartları kabul eder ve o günden sonra adını söylemez ve herkes onu ADSIZ diye çağırır.
Genç adsız dere,tepe,dağ ova demeden her yeri dolaşmaya başlar,Haksızlıklarla savaşır.Aradan aylar yıllar geçer,bir türlü yeni bir AD alamaz.Her akşam Tuna’ya gelir derdini Tuna’ya anlatır ve gizli,gizli göz yaşı döker.Bu arada güzel Firuze’de ona ilgisiz değildir.Kale surlarından her gün yollara bakar ve Adsız’ın gelmesini bekler
Bir gün yine Tuna kıyısına gelen adsız,artık ümidini kesmiştir.Yine Tuna ile dertleşirken birden aklına “Tuna olmak”gelir.Açar ellerini semâ ya ve dua eder.”Yarabbi bundan sonra benim adım “Tuna”olsun.Bu nehir aktıkça bende Firuze’ye doğru akayım.
Adsız öyle içten dua eder ki duaları kabul olur ve Atar kendini Tuna’ya
Kara haber tez ulaşır derler ya,Adsız’ın Tuna’ya kendini attığı haberi Firuze’ye kadar ulaşır.O günden itibaren Firuze Kalenin burçlarından Tuna’ya bakıp sürekli ağlamaya başlamış.
Günlerden bir gün Firuze yine Kalenin burçlarından “Tuna”yı seyrediyormuş.Bir Suna katarı görmüş üzerinden geçen.Süzülmüşler Tuna’nın üzerine konmuşlar.Bir suna dalıp,dalıp çıkıyormuş sulara.Ona bakan Firuze ellerini havaya kaldırmış ve “Yarabbi ben de böyle Suna olsam.Tuna’nın sularına dalıp bulabilir miyim ki yârimi”demiş.Bunu öyle bir içtenlikle söylemiş ki duaları kabul olmuş.Suna uçup dalmış Tuna’nın sularına.
Derler ki her yıl yaz aylarından birinde Tuna ile Suna buluşurlarmış.Tuna çok sakin akar Ilık bir meltem eser,Ad’sız ile Firuzenin Türküsünü söylermiş.

DEMİYOM MU EY FİRUZEM SANA BEN
“TUNA” BENİM,EY FİRUZEM “SUNA”SEN