Kudret helvasını Haktan alıp da,
Kâvmine bolluğu öğretemedi.
Firavun elinde nâ-çâr kalıp da,
Kâvmine kulluğu öğretemedi.


Nil-i derya yol verirken yarıldı,
Arz-ı mev’ûd toprağına varıldı.
İçlerinden azı Hakka sarıldı,
Kâvmine kulluğu öğretemedi.


Buzağıdan altın heykel yaptılar,
Doğruluktan fesatlığa saptılar.
Bir de dönüp ilâh diye taptılar,
Kâvmine kulluğu öğretemedi.


Karun gibi başka zengin yok idi,
Deve yükü hazinesi çok idi.
Fakiri aç zenginiyse tok idi,
Kâvmine kulluğu öğretemedi.


Musa’nın asası Haktan mucize,
Müneccimler başı kaldı acize.
Firavun saparken küfr-ü galize,
Kâvmine kulluğu öğretemedi.


Sebt gününde yan gelerek yattılar,
Mazlumları ateşlere attılar.
Altın için dinlerini sattılar,
Kâvmine kulluğu öğretemedi.


Hakka gideceği çakıllı yoldu,
Tûr dağında gönlü nûr ile doldu.
On emir halkının ayeti oldu,
Kâvmine kulluğu öğretemedi.


Kıtâl ile bir can yere serildi,
Bakara’nın kemiğiyle dirildi.
Öldürenin ismi dahi bilindi,
Kâvmine kulluğu öğretemedi.


Kardeşi Harun’u yoldaş eyledi,
Doğrulukla dürüstlüğü söyledi.
Azgın millet Cehennemi boyladı,
Kâvmine kulluğu öğretemedi.


Ayet ile lânetlenen bu millet,
Yeryüzünden kalkmayacak bir illet.
Kıyamet gününde çekecek zillet,
Kâvmine kulluğu öğretemedi.





.....................................Kardelen26