BULUT’A VEDA

Dertlerin çoğumuş diyemedin ki,
Nasıl unuturum Bulut’um seni.
Su içmedin, mama yiyemedin ki,
Nasıl unuturum Bulut’um seni.

Bizi de kendine nasıl bağladın,
Feryat edip,saatlerce ağladın.
Bir kor attın ciğerimi dağladın,
Nasıl unuturum,Bulut’um seni.

Fakülte derdine çare olmadı,
Yaralı vucudun serum almadı.
Tükendi takatın halin kalmadı,
Nasıl unuturm,Bulut’um seni.

Bize sırdaş,candan arkadaşıdın,
Çokta yaşlı değil onbir yaşıdın.
Senelerce sırlarımı taşıdın,
Nasıl unuturum,Bulut’um seni.

Köpek değil sanki kınalı kuzu,
Kalmadı ağzımın ne tadı tuzu.
Acılar içinde bıraktın bizi,
Nasıl unuturum Bulut’um seni.

Birgün olsun karşı gelip kızmadın,
Kana kana uyuymadın,sızmadın.
İtler gibi, kudurmadın azmadın,,
Nasıl unuturum Bulut’um seni

Çokta gururluydun,hemde kibirli,
Birgünden birgüne koymadım kirli.
Bu nasıl dert imiş,zıkkım zehirli,
Nasıl unuturum Bulut’um seni.

Balkona oturup,bakardın bana,
Dayanamaz,hemen dönerdim sana.
Bu acıya yürek,nasıl dayana,
Nasıl unuturum Bulut’um seni.

Hiçbir zaman,bizden ayrı kalmazdın,
Al demesem,gördüğünü almazdın.
Havlardın ama kimseler dalmazdın,
Nasıl unuturum,Bulut’um seni.

Olur olmaz yiyeceği yemedin,
Verdimde suyunu bile içmedin
Derdin varımışda,niye demedin
Nasıl unuturum,bulut’um seni.

Gezdiğin yerlerde gezmiyeyim mi,
Bu candan usanıp bezmiyeyim mi.
Sana bu şiiri yazmıyayım mı,
Nasıl unuturum,Bulut’um seni.

ÖZDEMİR’im hakkım helaldir sana,
Açıpda gözünü son kez baksana.
Ölümünde acı verir insana,
Nasıl unuturum,Bulut’um seni.


Yukardaki şiirimi; 09.Temmuz 2009 tarihinde gece saat 0200’de ölen köpeğim Bulut’a yazdım.Tüm hayvan severlere İthaf ediyorum. 10.Temmuz 2009