Fermanı aşk yazdırır kalbe cellât olur da,
Şu başımı eğdirir buruk göğsüme doğru.
Her hâli keder, acı, zalim firkat olur da,
Yakamı hiç bırakmaz sol tarafımda ağrı.

Sayıklarım adını gör ki zulümden beter,
Fikrin ince yerinde iç içe giren çember,
Andıkça dünya durdu, ömrümü etti heder,
Koca aşk çınarında gurur dallarım eğri.

Kınalı kuzum, derdi, kurda yem etti beni,
Sürü sürü dertlerin önüne kattı beni,
Çobanın sırtındaki abaya sattı beni,
O dağ başında yalnız kalan aklım firâri.

Hançeri belinde aşk, kemiğime dayandı,
Saldırdı korkusuzca, öyle ayan beyandı,
Gözü bağlı canıma çok gaddarca kıyandı,
Sorma bir fermandı ki yerle bir etti şehri.

Cennetle cehennemi yaşadım bir arada,
Sırat köprüsü oldu adım adım sırada,
Engelledi beni hep açtığı bu yara da,
Anladım ilelebet çekeceğim bu kahrı.