Sekizgen şapkayı takmış başına
Huzurevi mekân oğlu dövünce!
Yaşadığı hazan düşmüş kaşına
Köşede düşünür kızı kovunca.

Kaldıramaz olan kalbi teklemiş
Her söz derdine dert katıp eklemiş
Bir tatlı sözcük tek sevgi beklemiş
İrkilir hayırsız evlat sövünce.

Kimisi tek kimi çift değnek yürür
Kalkmayan ayağı yerde zor sürür
Derinden ah çeker hasreti kürür
Biraz moral gelir tasa savunca.

Evladı beslemiş haram lokmayla
Gün sayar olmuş hep camdan bakmayla
Vakit geçiriyor tespih çekmeyle
Mutluluk buluyor hayal evince.

Mazileri hayal meyal geçiyor
Her ahın üstüne hüzün içiyor
Dizleri dayanmaz olmuş göçüyor
Elli yaş gençleşir içten sevince.

Suratta çizgiler saydırır çile
Evlat büyütürken bilmemiş hile
Hasret kalmışlar bir tanecik güle
Yaralar açılır biraz devince.

Dursunî düşecek mutlaka yolun
Güç yeterken yende kırıldı kolun
Değerliyken geçmez sayıldı pulun
Çok ağır geliyor dostun gevince.

Dursun Yeşil - 2009