Gönlüm sana handır adın nilhandır.
Bir yudum tebessüm ruhumu kandır.
Cevrin yakar tavrın aklımı alır.
Nilhan cana candır hem de canandır.

Eza cefa senden bana hediye.
Adın nilhan nihan olursun niye.
Aklımı başımdan aldın ne diye.
Gönlüm külhan nilhan özde yanandır.

Nilhan nille özdeş bana sevgili.
Dudakları kiraz saf baldır dili.
Yüreğimde yanan sevda kandili.
Aşk deminde nilhan beni anandır.

Dilimde pelesenk adı yıllar var.
Bir ses der gururu bırak hep yalvar.
Hiç saklayamam ki bende bir hâl var.
Nilhan’ın bakışı aşka zamandır.

Göynür özüm ama dumanım tütmez.
Gittikçe artar da bu yangın bitmez.
Uzanırım yâre ya elim yetmez.
Tutkunum nilhana hâlim dumandır.

Bu hikâye damga vurur çağlara.
Alıp da başımı vursam dağlara.
İbret olur ölülere sağlara.
Gerçek, aşktır öte yanı yalandır.
Ankara,10.07.2009 İ.K