4
Yorum
0
Beğeni
4,7
Puan
1273
Okunma
İnsanlar düşerken vücutlarını kullanıp en az hasarla atlatmaya çalışırlar kazayı.Ama ben onu yapamadım hızlı çarpıp beyni parçaladım ,gözler kör oldu ,kor düştü gönüle
o koru atan cellat şimdi beni işkenceyle yavaş yavaş öldürüyor hemde acımadan.
Bu nasıl sevdaydı ey ALLAH’ım
Kapıldım biryere kaçamıyorum
Bakarak bitirdi kalmadı canım
Derdimi kimseye açamıyorum
Ormana koşsam gözleri karşımda
Toprağa gömülsem canı canımda
Zehir olur dolaşır damarımda
Bir türlü dünyada ölemiyorum
Yaramaz çocuk gibi dudak büker
Anında köpürür anında kızar
Bilmezki yaralı kalbimi üzer
Bağrıma taşları basamıyorum
Sıradan olsaydı gamlar yemezdim
Peri gibi sessiz melek demezdim
Gönlümdeki kırık saza dizmezdim
Mızrap bulupta söyleyemiyorum
Kulağımdaki sesi bülbül gibi
Karşımda açılır gonca gül gibi
Dönerde sırtını bakmaz el gibi
Bırakıp bir yere gidemiyorum
Leyla olur susuz çöllere düşsem
Şirin olur yüksek dağlara çıksam
Aslı olur harlı ataşe dalsam
İs’siz duman olup tütemiyorum
Yürüdüğüm yollarda yolum olur
Çağladığım dalga onda durulur
Tekleyen kalbim onunla yorulur
Yorgunluğu dile satamıyorum
Darağacı kurdurdum bir meydana
Çağırın gelsin dedim o cellada
Yağlı urganı geçirdim boynuma
Tekmeyi vuracak bulamıyorum
Sorgu meleği gibidir karşımda
Boynuma her kemendi atışında
Çelmeyi takıp yere yıkışında
Sürünüp ayağa kalkamıyorum
Sürünerek peşinden sürünüyorum
Ardına bakmayınca ölüyorum
Bir mum gibiyim yanıp eriyorum
Fitilim bitsede sönemiyorum
Kar gibi dağlara yükseğe yağdım
beyaz duman olup buluta kaydım
Sevgi olup yağmurla yere aktım
Değip saçlarında kalamıyorum
Gönlüne sordum yerin varmı diye
Atsın benide kıyıda bir yere
Zorladım kapısın binlerce kere
Kırıpta içeri giremiyorum
Bekçisi güçlüymüş aman vermiyor
Keskinmiş gözleri kuş uçurtmuyor
Sağından solundan hiç geçirtmiyor
Yol bulup gönlüne kaçamıyorum
El pençe gidip karşısına durdum
Kalbimi ayağına paspas yaptım
Her adımına türlü güller serdim
Arzedip halimi diyemiyorum
Balıktım denizde taktı oltaya
Nefessiz kalsamda atmadı suya
Gömdü beni susuz kızgın kumlara
Ateşler içinde yanamıyorum
Belkide bu günler son ölüşümdür
Küstüğüm hayata son dönüşümdür
Zar edipte güle son ötüşümdür
Bulupta bir çalı konamıyorum
MUHTAR GAZİ’yim çektiklerim yeter
Bedenimde yaşam ölüden beter
Toprak değil beni deryalar tutar
Giripte kendimi sunamıyorum
//EN HÜZÜNLÜ GÜNÜM //
10/07/2009-CUMA
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)