GARDAŞ
Seni düşünmekten kafayı yiyecek bir durumda
Geçirdiğim bu kaçıncı gece
Uykusuz ve sigarasız bekliyorum
SABAHI…

Sabah sanki hiç olmayacak
Sanki bana güneş doğmayacak
Ya benim yüzüm ne zaman gülecek
Hiç bıkmadım yalnızlığımdan ve sabahı beklemekten

Güneş doğdu mu çocuklar gibi seviniyorum
Arkadaştan öte insanlar oluyor hep yanımda
Doyamıyorum ben onlara
Ben onlara kısaca GARDAŞ diyorum

Yalnızlığımı acılarımı paylaşıyorum
Beklide yalnızlığımı gideriyorum
Onlar bana göre sevgiden ve aşktan
Saf bir duyguyla bağlılar harekete

Bende başkaları gibi banane diyemiyorum
Atıyorum ufacık şeyleri içime
Kırıyorum GARDAŞ’ımın kalbini
Sonra bekliyorum sabahı yalnızlığımda

Bazen ağlıyorum sokak ortalarında
Dağlara çıkmak istiyorum sabahlarımda
Kimsenin beni ağlarken görmesini istemiyorum
Dağlarda cakalarla savaşmak biliyorum güç verecek bana

Kurt yalnızlığımı da alıp gitmek buralardan
Belki bir anlayan çıkar beni
Canciğerimin gittiği günden beri
Kimseler anlamıyor beni

Her baktığım yer hatıra dolu
Gittiğim her yer onunla dolu
GARDAŞ’ımdı oda canciğerimdi
GARDAŞ’ım gittiğin günden beri

Gözlerim hep nemli
Ağlamaklı bakarken onlara
Birde onlar üzmeseler beni
Anlasalar neler çektiklerimi


GARDAŞ aslında varya
Ben bir avuç teselli
Bir avuç sevgi
Ve bir avuç ilgi istiyorum

Bazen diyorum kendime
Ya ben sevmeyi ve sevilmeyi
Hak etmiyorum diyorum sabahlarıma
Beklide belkide sıkmalıyım kafama

Ama yediremiyorum kendime
Bozkurtcasına asilce, ölmek istiyorum
Birde bitek sevenim varsa üzülmesin diye
Çekmiyorum tetiği çekemiyorum işte

Çıkıyorum bazen sokaklara
Sabahlara inat yazıyorum duvarlara
Bir aşk militanı sessizliğinde
Yazıyorum bir seni birde militanlığımı

Belkide korkuyorum
Bir sevenim varsa arkamdan ağlar diye
Sen vardın gittin
Belkide kalmadı sevenim
ANAMDAN
BABAMDAN
BACIMDAN
eh işte yakın akrabalarımdan
Başka…

Salı, 8 Ocak 2008 02:22 MkNsZkRt