İki tırtıl ayrı zamanlarda
Yırttı feri’nin kozasını
Bir yeşil kelebeğe verdi adını
Nil dendi, kimileri gün dedi

Diğer mavi kelebeğe
Talih uygun görüldü
İki kelebek uçuverdi göklere
Sarp dağlara, kayalıklara
Karıştılar başka böceklere, çiçeklere
Uzak düştüler, yolları bahane bildiler

Oysa kaptansız geminin dümeni de olamazdı
Bilemediler
Yaman esiyordu fırtına, mürettebat yetemiyordu
Yakacak az kalmıştı kazan dairesinde
Eksik kalan sevgiler diken gibi batarken
Nasırlı, tırnaksız eller kürek çekemiyordu

Ana gibi saracak, baba gibi omuzlayacak
Kardeşçe dokunan ellerden mahrum kalarak
Bir yemeğin kokusunda kimbilir
Hangi anıları koklayarak

Yaralarını ay’a, güneş’e akşam sefalarınla
Paylaşırken
Gözyaşlarını örseleyerek döktüler denize
Belki bir balıkçı ağına meze
Belki de gururlarına düşmesin diye gölge
Sarılmayı hep ertelediler

Bal yaptılar arılarla
Dostluklar kurdular kuşlarla
Yaşlandılar
Kanatlarını yavrularına kırdırdılar
Onlar uçmaktan topallasalar da
Mücadeleden hiç kaçmadılar

İki kardeş kelebek
Biri yeşil biri mavi
İşte bu gece
İşte bu gece buluştular
Gün ve talih
Bundan sonra
Hiç ayrılmasınlar




ayşe yayman