Irak ta kim kaldı acaba?
Taş taş üstünde durur mu hâlâ?
Merak ediyorum, bir kuş çıkar da haykırır mı sonsuzluğa?
Kız çocukları oynar mı tan ağarınca?
Yeşerir mi hâlâ koca çınarlar Irak’ta?
Söylesene baba! Söylesene kim kaldı ayakta?

İniltileri, sızlamaları sakladı Kerkük
Kanlarıyla boyandı yer gök,
Maviliğe sarıldı her kök,
Bağırışlar var ama dinleyen tek tük…

El vermek istiyorum yetim evlatlara,
Kök salmak istiyorum,
Patlamış, yanmış topraklara,
Su serpmek istiyorum kanlı bağırlara,
Ben de gidiyorum ateş yağmuruna,
Ben de gidiyorum Irak’a

Zeytin dikeceğim göçüklerine,
Taş olacağım evlerine,
Bir tas çorba sunacağım bebeklerine,
Ben de gideceğim,
Ben de öleceğim hayallerimle…

Toprak katacağım toprağımdan,
Ağaç olacağım en sağlamından,
Meyve vereceğim dallarımdan,
Ben de gideceğim arkalarından…

Ekmeğimi böleceğim kaderimden,
Oyuncağımı vereceğim ellerimden,
Ben de gideceğim peşlerinden,
Ben de öleceğim kederimden…



Ben de gidiyorum…
Susamış nehirlerine damla olmaya,
Yeşermeyen tohumlarına merhem sarmaya,
Barış düşmemiş sokaklara yağmur sunmaya,
Unutulmuş insanlığa güvercin olmaya…
Ben de gidiyorum insan olmaya…

Yakarışlarına ortak olmaya,
Yırtık çatılarına engel olmaya,
Kimse gitmedi insan olmaya,
Ben de gideceğim insanlık yapmaya…

Hakan erbaş