7
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1009
Okunma

MALESEF SON ZAMANLARDA MEDYA ARACILIĞI İLE HER AN ÖLÜM, VAHŞET ,SAVAŞ HABERLERİ OKUMAKTAYIZ. VE İNSAN İSTER İSTEMEZ SORUYOR KENDİNE BU İNSANLIK NEREYE DOĞRU GİDİYOR DİYE. BİR GÜN BAKIYORUZ GENÇ BİR KIZIN BAŞI KESİLEREK HUNHARCA ÖLDÜRÜLMÜŞ, BİR GÜN BAKIYORUZ 44 KİŞİYİ KAN BAĞI OLDUĞU HALDE TAVUK GİBİ KATLETMEKTE İNSANLAR, DİĞER YANDAN SON OLARAK ÇİNDEKİ OLAYLAR BENİMDE KALEMİME YANSIDI. ÖLÜMÜ YAZDIĞIM İÇİN KALEMİM AFOLUNA ARKADAŞLAR.
Sevginin yok olduğu gönüller
nefret üretmekte artık,
ölüm gezmekte
yeryüzünün her yerinde.
Doğarken Yaradan tarafından verilmiş haklar;
halklar tarafından çiğnenmekte
en büyük olmak için.
Rafa kaldırılmış merhamet,
hiç sayılmış paylaşarak mutluluk.
Sevgi içinde büyümekten
daha önemli sayılıyor artık.
Para, güç, iktidar sahibi olmak
Çürümekte, kötülük potasında
ruhu insanoğlunun.
Azınlık oldu, neredeyse
yok olacak sevgiyi yaymaya çalışan kişilikler.
Sevgiyi çoğaltmak için yazılan türküler,
piyesler, şiirler
çizilen resimler,
afişler
yavaş yavaş akıllardan uçup gidecekler.
Tufan öncesi kabuslara benzedi yaşam.
Dünyaya nefislerini eğiterek
gelişsinler diye gönderilen insan,
cellatı oldu masumiyetin ve sevginin.
Yenik çıktı yine olgunluk sınavından.
Barut kokusu, kan kokusuna karışıp evrene yayıldı.
Şiddetle gelen ölüm pek sıradan ve doğal sayıldı.
Sol yanlarımızı delerek ilerliyor, ölümü yaşatan zaman.
Bireysel çabalarla dillendiriliyor bu acı harman.
Varlıklarda sevginin yok olduğu her an
Şer için; şeytanın yerleştiği mekan.
ALEV YAVUZ
08/07/2009
5.0
100% (4)