Ocakta kor olunca
Köşkün bacası tüter
Kucakta yar olunca
Aşkın acısı biter…

Göğe bulut dolunca
Dağda akan sel olur
Gönle umut dolunca
Bağda diken gül olur…

Gönül yarsız kalınca
Yaşamak bir işkence
Zalim ecel gelince
Acımaz yaşlı gence…

Eşin dostun gidince
Aşların zehir olur
Yarin de terk edince
Düşlerin kahir olur…

Gönül denilen kafes
Nice sevgi sarıyor
Ömür denilen nefes
Gün gelince duruyor.


Gençlik saman alevi
Gibi yanıp geçiyor
İnsanlar kuş misali
Arz’a konup göçüyor…

Gülmezse kara bahtın
Döktüğün gözyaşıdır
Dünyadaki son tahtın
O musalla taşıdır…

Kişi darda kalınca
Yakınları el olur
Aşkı yarda bulunca
Dikenleri gül olur...

Hasret,vuslat olunca
Aşktır gönlün badesi
Vakit saat dolunca
Biter ömrün vadesi…

Derdin sil bir kalemde
Yaşam sayılı nefes
Bu yalancı alemde
Mutlu olmalı herkes…

Dağlar karsız olunca
Toprak ana çöl olur
Yiğit yarsız kalınca
Yana yana kül olur…

Can kuşun nefesiyle
Dirildi bu bedenler
Şimdi selâ sesiyle
Dönmüyor bu gidenler…

Abdullah Atay