Güneşin şavkına yedi renğine hasret
Agustos ta kar yağmış,
Başı dumuanlı dağlara,
Gözlerinden biriken iki damla yaş,
süzülsün düşsün kıraç topraklarıma.
Zehmeri ayazların bitiminde.
Bahara umut ekmiş,
Asi bir kardelenim.
Cemreler düşünce toprağa,
Baş kaldırırım,yaşanmamış duygulara.



Zordur kıraç yamaçlarda kardelen olmak
Ayaz yemiş buz yangını toprağı yarıp,
Güneşin yedi rengine kavuşmak.
Sabır ister sukut ister,
Seyyah olup gezmeye
Bedevi olup çöller aşmaya
Çekilen her çile mübahtır,
Cografyası bozuk iklimlerde.
Varılacak yol kutsalsa,sevdana çıkacaksa.


Toprağa düşen cemre ile,
Oluk oluk can verdin özüme.
Geçmişimi(ni) çıkarıp,
Gelecegimi(ni) çarpmadım.
Köklerime ulaşan her yağmur damlasıyla
İlmek ilmek nakşetmiştim seni benliğime.
Esir almıştı gök kuşağının yedi rengi,
Asi kardeleni,
Sevmiştim,
Ğök yüzünü son birkezde olsa mavi ye boyamayı.


Ne varsa yaşanacak hayattan yana,
Yaşamıştım ömrüm hazana ermeden
Amber yüklü iğde kokkularıyla savrulan
Başağa yüz tutmuş ekin boylarında.
Gönül heybem dolu,acı tatlı
Her ne varsa yaşanan sevda dan yana.
Kardelen yapraklarıma çiğ düşmüş olsada,
Bitmeyen umutlarım vardı yarından yana.

Bir asi kardelendim.
Toprağı sabırla çatlatıp,
Güç bela kavuşmuştum,
Güneşin şavkına.
Hoyrat ellerin uzandı dallarıma,
Yapraklarım bir bir düştü dalımdan
Mahsun boynu bükük,
Sarardım soldum.
Yaşanası pembe düşlerim olsada,
Bastın gectin üstüme
Yazı görmeden bahar da öldüm..


Safiye Samyeli