Takvimlerden yapraklar savrulur
Zaman eskir
Çocuk dediklerin büyür
Ve artık yoktur
Çocukluğunun ağacı
Her şey eskir
Ve her şey büyür
Ve de her şey biter
Ardına döner bakarsın
Yüzler görürsün
İsimlerini hatırlayamadığın yüzler
Oysa kiminle top oynamışsındır
Kiminle lisede aynı kızı sevmişsindir
Kiminle kavga etmişsindir
Ardına döner bakarsın
Hatırlayamadığın kimleri görürsün
Hayat çocukluğundan kalma insaları savurur dört bir yana
Ve savruldukları yerde görürsün onları
Gülümsersin
Yad edersin geçmişi
Özlersin
Seversin
Terlersin tıpkı top oynamış çocuk naifliğinde
Yanakların kızarır
Ama ağlayamazsın
Çocukluğunu özlersin
İlkokulu özlersin
Kalemini,silgini ve hocanı
Özlersin
Gözlerin dolar ağlamazsın
İSYAN EDERSİN
AMA KORKARSIN TANRIDAN
TANRI KÜRTÇE BİLMEZ SANIRSIN
VE HAYKIRIRSIN
EN GÜZEL GÜNLERİNE
’TEWABÜN’ yada ’BİTME’
AMA HER ŞEY BİTMEK ZORUNDADIR
TIPKI HAYAT GİBİ
TIPKI KENDİNİ ŞİİR SANAN BU KELİME YIĞINI GİBİ