İbret ile seyret yalan dünyayı
Nice bahar nice bağ hazan gördü
Hal ehli olanlar çözer manayı
Kalemi elinde çok yazan gördü

Konuk etti Adem ile Havva’yı
Yavruları çözemedi davayı
Ateşe verdiler yurdu yuvayı
Bu dünya Adem’i perişan gördü

Nedendir çekemez kardaş kardaşı
Yusuf’a tuzaktı kuyunun başı
Çağladı Yakup’un gözünün yaşı
Hasret yarasını tüm Kenan gördü

Nuh nebi söyledi inanmadılar
Dağlarda gemiyi hayal sandılar
Aylarca sularda çalkalandılar
Yer yüzü pek yaman tufan gördü

Hüdhüd ile selam saldı Belkıs’a
Ayakta mevt oldu elinde asa
Dilinden anlardı yerde ne varsa
Bu dünya bir sultan Süleyman gördü

Nemrut’un emrinde çok çalıştılar
Ateş yakmak için pek uğraştılar
İbrahim’e orda bakıp şaştılar
Ateşin içinde gülistan gördü

Bir adak adadı Rabbi’ne Halil
Zamanı gelince göründü delil
Bıçağın altına yattı İsmail
Bakanlar şerefli bir kurban gördü

Ezelden devreden Muhammed nuru
Mahzun yüreklerin aşkı sürüru
Ümmet olanların haklı gururu
Dünya saadetli bir devran gördü

Zaman geçti yine zulüm başladı
Kardeş kardeşini nasıl taşladı
Zalim yine bildiğini işledi
Kerbela çölünü kan revan gördü

Asırlar devrildi bitmedi yarış
Nerde istikamet nereye varış
Herkesin dilinde bir türkü barış
Gelenler meydanda toz duman gördü

Yeter Garip Hakkı bitir sözünü
O yüce dergaha döndür yüzünü
Arif olan anlar işin özünü
Damlaya bakanlar bir umman gördü.