Yayladan yaylaya göçer,
Hayatı yoldur Varsağın.
Köpük köpük,buzlu içer
Ayranı boldur Varsağın.

Mesken tutar karlı dağı,
Azığında tere yağı,
Sevgiyle var eder yoğu
Yavanı baldır Varsağın

Sermayesi kara keçi,
Yaz gelince çeker göçü,
Neşe ile dolar içi
Çadırı kıldır Varsağın

Bülbül olup dalda şakır
Aşkı hece hece okur
Istarında hasret dokur,
Çeyizi çuldur Varsağın

Çorbanın katığı keştir
Hamur yoğurduğu teşttir
Namesine dağlar eştir
Sazı kavaldır Varsağın

Haldaşı dereler çaylar
Dağlar ile sohbet eyler
Dertli dertli çalar söyler
Sırdaşı teldir Varsağın


Sevse ölesiye sever
Sevdiğin her yerde över
Nazlı yare cananım der
Çalısı güldür Varsağın


Deriye çökelek basar
Yoğurdu torbayla asar
Gözler söyler kendi susar
Duruşu dildir Varsağın


Mevla’sına boyun büker
Seherlerde tesbih çeker
Damla damla yaşlar döker
Sinesi göldür Varsağın

Bizim köye yolun düşür,
Sür atını dağdan aşır
Bir gün Hakkı’yı da taşır
Bineği saldır Varsağın