güvercinler takla atar içimde
adımı her söylediğinde
bahar şenlikleri gibidir gelişin
nevruz ateşi yanar gözlerimde
içimde bayram sevinci
cemren düşer kirpiklerime


haykırırım avaz avaz
ben A Ş K derim
sen gel dersin
gelirim...


ardından,
dokunmadan sarılırız
sevişir gözlerimiz
çözülür dilsiz bedenlerimiz
ve ne varsa sineye çektiğimiz
utanır da saklanırlar gölgesiz


sonra,
arsız bir pusuya düşer kimliklerimiz
kaybolan sevdanın sisli gözlerinde yiteriz
ne varsa biz diye bildiğimiz
birinci tekile dönüşür
yalın bir yalnızlıkta çırılçıplak üşürüz


kurşun bir kalemden dökülen mısralar yarar göğsümü
meçhule trenler kalkar içimden
ağır bir yalnızlık kokusu boş vagonlarda
kendime taşır beni
çoktan seçmeli hayatın
kayıptı cevap anahtarı


artık...
bu kent ikimize fazla,
sen kal
ben giderim..
adımlarım hala kaldırımlarında
voltalar atarım sana gelen yollarda


belki soluduğun hava kadar yakınım sana
belki de aramızda yitmiş bir diyar mesafesi


olduğun yer sıkarsa boğazını
bir çığlık at
hala duyabiliyorsam sesini
bil ki bir ömürlük sevmişliğim vardır seni..





Gülay Bulut