Bir maşuk’a aşık bir aptal aşık
Yazarmış her gün yüreği yanık
Birgün yüreğini yerinden çıkarıp
Atmış maşuk’un solan bahçesine
Bahçe ölgün ölgün dururken
Duymuş yüreğin sesini düşerken
Koşup yanına gelmiş takatsizken
Almış onu düştüğü dikenli yerden
Sarmış yarasını içerden içerden
Sonradan yürek bahçeyi kıskanmış
Kovmuş yaklaşanı yaklaştırmamış
Kandırmış kendini onu kandırmamış
Bıkıp usanmadan onunla uğraşmış
Beraber olup yaraları sarmışlar
Her yari sürüp çiçekler ekmişler
Orta yere birde saray yapmışlar
Gözleri bir gönülleri bir yaşamışlar
Gül olmuş sözleri birbirlerine
Gün doğmuş geceleri yüreklerine
Kelepçe takıp ömür boyu kalplerine
Atmışlar anahtarını bilinmezlere

Yavaş yavaş yükselirken gökyüzüne
Sağanak sevgi yağdırmışlar yeryüzüne
Bakıp bakıp doyamamışlar seyrine.......

MUHTAR GAZİ TOPAL

03/07/2009