19
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1717
Okunma
Zorladı bilincini,
Dönen dünya insanın.
Sular beyninde coşar,
Çiçekler kalbinde açar oldu.
Güldü hayretinden maymuna
Komik diye.
Avlayıp yedi balığı ve kuşları
Küçük diye
Aslana, kurda ve yıldırımlara taptı.
Güçlü ve
Korkunç diye.
Daha bilinmeyenlerin endişesiyle
Savaştı insanlar
Korkularla
Ve korkulu tanrılarla...
Bir gün, göklere kaçtı
Yenik ilahlar.
Zorladı geçimini
Düşünen insan,
Doğanın
Aslanlar pek mahcup görünür
Kafeslerinde.
Sular akmaz oldu
Eski vadilerinde.
Kara bulutlar kümelendi
Dağlarına.
Esir oldu doğa,
İnsan sevdalarına.
Dünya dönememekten,
Sular akamamaktan,
Kuşlar uçamamaktan
E n d i ş e l i .. .
Celal ÇALIK
5.0
100% (1)
Cevap Yaz