Yuvan yavrun var mı
Buralarda hatrın sayılır mı dedi
Yüzü pamuk, teni toprak kokan
Gençliğinden geçmiş bir nene
Yuvam var da yavrum yok daha
dedim ya
Derken bir kor düştü sineme
yaktı beni pare pare
Sıkma ya canını
kendin bebe sayılırsın
verir ya Huda dedi
O’ndan dile de et dua.
Ya senin dedim
var mı torun torban
He ya dedi
Dört oğlan yedi torun var
var da yoklar da aslında
Ne bilem!
Çevirdi gözlerini benden
taa ayak uçlarına
Bir döngü bu besbelli
Nedenlerini bilip

Sonuçlarına katlanamadığımız.
Uzandım ellerine gayri insiyaki
Öptüm bir dünya dolusu avuçlarından
Benim de anam var da
yok aslında nene dedim
Sarılırken boynuna.
İmtihan evladım derken
Kilitlendi hıçkırıkları boğazında.
Açtım göz yaşlarımla kapısını
Söyledim evrensel şarkımı:
Seni seviyorum nene dedim
Senin sevdiklerinmişim sanki.
Sen şimdi doğduğum şehir gibisin bana
İçinde benliğimi erittiğim sırlı beşiğim.
Baktı ruhuma,
okudu bir çırpıda çırpınışlarımı
Açtı kanatlarımı, sıvadı kollarımı
Umuda uçuşumu gördü mü bilmem
Gözlerinin içiyle dünyalar dolusu gülümserken.

Naz ÇAKIR