Bir kış günü,
Içimden seni,bizi yazmak geldi...
Kağıt ıslak
Kalem soğuk / yürek buruk
Her yer,lapa lapa kar
Aşkım hasretin tabloda ki çocuğu ağlatır!
Yirmibeş yıldır ilk defa İzmir’e düşen kara
Soğuğa rağmen / üşümüyorum...
Seni ve birlikteligimizi düşünüyorum
Isınıyorum...
Yarınlarımı umutsuzluk ipoteğinden kurtaran,
Icra / iflas batağında ki /gelecek düşlerimi
Karanlıklardan / aydınlığa kavuşturan
SEN...
Sen ve aşkın canım
Sağol / var ol /iki cihan berhüdar ol / dünyası tatlım

Artık bir başka özlüyorum
Hayaller düşler kuruyorum...
Kararmış bellegim / sönmüs umutlarım
Aydınlık yarınlara ulaştı
Aşkın ve sevgin sayesinde...
Ruhum,var olduğuna bu kadar mutlu ve umutlu
Sonsuza baslangıcım / kapından geçer bilesin...
Düsler Kervanına yer ayırttım,
Geçerken bizi de alacaklar..
Birlikte aç ruhlar
Uçmağa varacaklar...
Sen...
Sen ve aşkın canım
Ayrılmaz bir bütün oldun / HAYATIM / dünyası tatlım

Yitirilmiş sevdalarıma ağlıyorum.Aşka sahip çıkamayışıma hayıflanıyorum.Vefasızların yüreğimde açtıkları yaralara,DOSTLUKLARINIZI (Şiir Dostlarım) PANSUMAN ediyorum...